ചോര മണക്കുന്ന നാട്ടുവഴികള് (ചെറുകഥ)
>> Monday, September 27, 2010 –
അനില്കുമാര്. സി. പി.
പ്രവാസ ഗ്രീഷ്മത്തിന്റെ വറുതിയില് വേനല്മഴ പോലെ വീണു കിട്ടിയ ഒരു ചെറിയ അവധിക്കാലം.
കാലത്തിന്റെ കുത്തൊഴുക്കിലും, ദ്രുതമാറ്റങ്ങളുടെ ഗതിവേഗങ്ങള്ക്കിടയിലും പിന്നേയും പിന്നേയും ഈ നാട്ടിലേക്ക് വലിച്ചടുപ്പിക്കുന്ന എന്തോ ഒന്ന്, വന്യമായൊരു ആസക്തി!
ഓരോ അവധിക്കാലവും സമ്മാനിക്കുന്ന ആദ്യരാവിന്റെ ലഹരിയുടെ ആലസ്യം. ജനലഴികള്ക്കപ്പുറത്ത്, റബ്ബര്മരങ്ങള്ക്കിടയില് മിന്നാമിന്നികളുടെ കൂട്ടം. രാവിനെ കീറിമുറിച്ചു വരുന്ന ചീവീടുകളുടെ ശബ്ദത്തിനപ്പുറം താഴെ റോഡിലെ കലുങ്കില് പാതിരാവും പകലാക്കി മാറ്റുന്ന ഏതെല്ലാമോ ചെറുപ്പക്കാരുടെ പൊട്ടിച്ചിരികളും, ആക്രോശങ്ങളും! പിന്നെ ഒന്നൊന്നായി അകന്നു പോകുന്ന മോട്ടോര് സൈക്കിളുകളുടെ ശബ്ദം.
ഓരോ അവധിക്കാലവും സമ്മാനിക്കുന്ന ആദ്യരാവിന്റെ ലഹരിയുടെ ആലസ്യം. ജനലഴികള്ക്കപ്പുറത്ത്, റബ്ബര്മരങ്ങള്ക്കിടയില് മിന്നാമിന്നികളുടെ കൂട്ടം. രാവിനെ കീറിമുറിച്ചു വരുന്ന ചീവീടുകളുടെ ശബ്ദത്തിനപ്പുറം താഴെ റോഡിലെ കലുങ്കില് പാതിരാവും പകലാക്കി മാറ്റുന്ന ഏതെല്ലാമോ ചെറുപ്പക്കാരുടെ പൊട്ടിച്ചിരികളും, ആക്രോശങ്ങളും! പിന്നെ ഒന്നൊന്നായി അകന്നു പോകുന്ന മോട്ടോര് സൈക്കിളുകളുടെ ശബ്ദം.
‘ആരാണ് ഇത്ര രാത്രിയായിട്ടും അവിടെ റോഡില്?’
ചുണ്ടുകളെ ചുണ്ടുകള് കൊണ്ട് തടവിലാക്കി അവള്,
‘ഈ രാത്രി നമുക്ക് നമ്മളെക്കുറിച്ച് മാത്രം സംസാരിക്കാം, എന്താ?'
‘അല്ലാ, ചന്ദ്രനിതെപ്പോള് വന്നു?’
ഗേറ്റിനരികില് വാര്യര് മാഷുടെ മുഴങ്ങുന്ന ശബ്ദം. അങ്ങോട്ട് നടന്നു. മെലിഞ്ഞ് കൊലുന്നനെയുള്ള മാഷ് ഏറെ പ്രായമായിരിക്കുന്നു. തലമുടിയൊക്കെ പഞ്ഞിക്കെട്ട് പോലെ. വെളുത്ത ഖദര് ജൂബക്കും, മുണ്ടിനും, ഷാളിനും ഒരു മാറ്റവുമില്ല.
‘മാഷിതെങ്ങോട്ട് പോകുന്നു?’
‘ഒന്നും പറയെണ്ടെന്റെ കുട്ടീ, അതൊക്കെ പിന്നെ പറയാം. തനിക്ക് സുഖമല്ലേ?’
മറുപടിക്ക് വേണ്ടി കാത്ത് നില്ക്കാതെ മാഷ് മുന്നോട്ട് നടന്നു.
അപ്പോഴാണ് അമ്മ മുറ്റത്തേക്ക് ഇറങ്ങി വന്നത്.
‘വലിയ കഷ്ടമാ ഈ മാഷിന്റെ കാര്യം. പെന്ഷന് കിട്ടിയ കാശെല്ലാം കൊണ്ട് മൂത്ത മോളേ കെട്ടിച്ചു. ഇളയ കൊച്ചിനെ കെട്ടിക്കാന് വീടും പറമ്പും ഒക്കെ പണയം വച്ചു. ഭാര്യയാണെങ്കില് നിത്യ രോഗിണിയും. പലിശക്കാരന് വീടൊഴിഞ്ഞ് കൊടുക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞ് ഗുണ്ടകളെക്കൊണ്ട് ദിവസവും ശല്യപ്പെടുത്തുകേം.ഇപ്പോള് സൊസൈറ്റിയിലെങ്ങാണ്ട് കണക്കെഴുതാന് പോന്നൊണ്ട്.’
പണ്ട് സ്കൂളിലെ ക്ലാസ്സ് മുറിയില് പുരാണകഥകളോടൊപ്പം, എല്ലാ മതങ്ങളും ദൈവങ്ങളും സ്നേഹം തന്നെയാണ് പഠിപ്പിക്കുന്നത് എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് പഠിപ്പിക്കുകയും ചെയ്ത വാര്യര് മാഷ്!
വൈകുന്നേരം പുറത്തൊക്കെയൊന്ന് ചുറ്റാനായി അങ്ങാടിയിലേക്കിറങ്ങുമ്പോള് പിന്നില് നിന്ന് പ്രിയതമ വിളിച്ച് പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു,
‘അവിടൊന്നും അധികനേരം നില്ക്കണ്ട, പണ്ടത്തെ നാട്ടിന്പുറമൊന്നുമല്ല കേട്ടോ’ ‘പിന്നേ, ഞാന് ജനിച്ച് വളര്ന്ന എന്റെയീ നാടിനെ നീ വേണോ എനിക്ക് പരിചയപ്പെടുത്താന്‘ എന്ന് ഒരു ചിരിയിലൊതുക്കി മുന്നോട്ട് നടന്നു.
ശങ്കരേട്ടന് സ്നേഹത്തോടെ ഉള്ളിലെക്ക് ക്ഷണിച്ചു.അവിടുത്തെ സോഡാ നാരങ്ങാവെള്ളത്തിന് ഇപ്പോഴും പഴയ സ്വാദ്!
സംസാരിച്ചിരിക്കുന്നതിനിടയില് ഒരു ബുള്ളറ്റ് മോട്ടോര് സൈക്കിള് പട പട ശബ്ദത്തോടെ കടയുടെ മുന്നില് ഇരച്ച് നിന്നു. അതില് നിന്ന് ചാടിയിറങ്ങിയ പയ്യന് കടയിലേക്ക് വന്ന് ഒരു പാക്കറ്റ് സിഗററ്റെടുത്ത്, പോക്കറ്റില് നിന്ന് ഒരു നോട്ട് വലിച്ചെടുത്ത് മേശപ്പുറത്തേക്കെറിഞ്ഞ് തിരിഞ്ഞ് നടന്നു. 21-22 വയസ്സുള്ള പയ്യന്, ജീന്സും ടീഷര്ട്ടും വേഷം, റെയ്ബന് സണ്ഗ്ലാസ്സ്, കയ്യിലും കഴുത്തിലും വീതിയുള്ള സ്വര്ണച്ചെയിന്, മറ്റെക്കയ്യില് പലതരത്തിലുള്ള ചരടുകള്, നെറ്റിയില് നെടുകയൊരു കുങ്കുമക്കുറി. ബൈക്കിന്റെ പിന്നിലിരുന്നവനു കുറിയും, ചരടുമില്ല എന്ന വ്യത്യാസം മാത്രം!
‘ഇതേതാ ശങ്കരേട്ടാ ഈ പിള്ളാര്... ഇവരെന്താ ഇങ്ങനെ?
ശങ്കരേട്ടന് നിസ്സംഗതയോടെ ഒന്ന് ചിരിച്ചു.
‘ഇല്ല’
‘ആ കേറി വന്നവന് നമ്മുടെ ശാരദക്കുട്ടി ടീച്ചറിന്റെ മോന്, മധുവാ. മറ്റേത് നമ്മുടെ പഴയ കൊപ്രാ കച്ചവടക്കാരന് ബീരാന്റെ മോനും’
കാണുമ്പോഴൊക്കെ, പഠിക്കാതെ വഴക്കാളിയായി നടക്കുന്ന മോനെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞ് ടീച്ചര് കരയാറുണ്ടായിരുന്നത് ഓര്മ്മ വന്നു. പണ്ട് കൊപ്രായെടുക്കാന് വരുമ്പോഴൊക്കെ ഇക്കയുടെ കൂടെ ചിലപ്പോഴൊക്കെ വരുമായിരുന്ന നാണം കുണുങ്ങിയായ സുബൈര് എന്ന കൊച്ചു പയ്യനേയും.
‘ഇവന്മാര്ക്ക് വേറേയും കുറെ കൂട്ടുകാരുണ്ട്, നമ്മുടെ പഴയ പലചരക്ക് കടക്കാരന് ജോര്ജിന്റെ മോന്, കാളവണ്ടിക്കാരന് ഹംസയുടെ മോന്, പിന്നെ എവിടുന്നൊക്കെയോ വരുന്ന കുറേ പിള്ളാരും’.
‘അല്ല ശങ്കരേട്ടാ, എന്താ ഇവരുടെ ജോലി?’
‘രാത്രിയായാല് ഇവറ്റകളെല്ലാം കൂടി ആ സര്ക്കാര് സ്കൂളിന്റെ ഒഴിഞ്ഞ് കിടക്കുന്ന മുറിക്കുള്ളിലാ... കുടിയും ബഹളവും ഒക്കെത്തന്നെ. ഇടയ്ക്കെങ്ങാണ്ട് അത് ചോദിച്ചതിനു നമ്മുടെ പഞ്ചായത്ത് മെംബര് ശങ്കരന്ങ്കുട്ടിസാറിന്റെ കാല് അവന്മാര് അടിച്ചൊടിച്ചു കളഞ്ഞു’.
അവിടെയുമിവിടെയും ചില പോസ്റ്റുകളിലെ വഴിവിളക്കുകള് മെല്ലെ കണ്ണു ചിമ്മാന് തുടങ്ങി. സൈസൈറ്റി പൂട്ടി വാര്യര് മാഷ് മെല്ലെ റോഡിലേക്കിറങ്ങി. അപ്പോഴാണ് കാതടപ്പിക്കുന്ന ശബ്ദവുമായി ഏതാനം മോട്ടോര്ബൈക്കുകള് റോഡിന്റെ അങ്ങേയറ്റത്ത് നിന്നും ഇരച്ച് വന്നത്. വാരിയര് മാഷിന്റെ അടുത്തെത്തി അവ ടയറുകള് വലിയ ശബ്ദത്തിലുരച്ച് ബ്രേക്കിട്ട് നിന്നു. പിന്നെ പടക്കം പൊട്ടുന്ന ശബ്ദവും, ചുറ്റുപാടും പുകയും.
ഒരു ബൈക്കിന്റെ പുറകിലിരുന്നവന്റെ കൈ ഉയര്ന്നു താണു. ലോഹത്തിളക്കം വായുവില് മിന്നിമറഞ്ഞതിനോടൊപ്പം ഒരു ആര്ത്തനാദത്തോടെ മാഷ് മുന്നൊട്ട് വീണു!
‘അയ്യോ മാഷ്...!’
‘വേണ്ടാ കുട്ടീ, വേണ്ടാത്തതിലൊന്നും ചെന്ന് ചാടണ്ട!’
കുറച്ച് സമയത്തിനുള്ളില് പുറത്ത് പോലീസ് വാഹനങ്ങളുടേയും മറ്റും ശബ്ദം. ഒച്ചയും ബഹളവും അടങ്ങിയപ്പോള് പുറത്തിറങ്ങി. വേഗം വീട്ടിലേക്ക് നടക്കുമ്പോള് പിന്നില് പോലീസുകാര് ആരുടെയൊക്കെയോ മൊഴി എടുക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
(ചിത്രത്തിനു കടപ്പാട്: ഗൂഗിള്)
eshuthu nannaayirikkunnu.
www.ilanjipookkal.blogspot.com
നാടിന്റെ ഇന്നത്തെ നേര്ക്കാഴ്ചകള്
മനോഹരമായി ഈ കഥയില് വരച്ചിട്ടിരിക്കുന്നു ....
നന്നായി അനില് ....
ആശംസകള്
ഇന്നത്തെ നേര്ക്കാഴ്ചകള് ..നന്നായി ആശംസകള് .
ആശംസകള് .
ഇതു ഞാൻ വായിച്ചിരുന്നല്ലോ. കമെന്റും ഇട്ടിരുന്നു. അതെവിടെയായിരുന്നു? വേറെ എവിടെയെങ്കിലും പോസ്റ്റ് ചെയ്തിരുന്നോ?
നാടിനെ സ്നേഹിക്കുന്നവര്ക്ക് ആശ്വാസമായി നല്ലൊരു കാലം വരട്ടെ!
വായിക്കുകയും അഭിപ്രായങ്ങള് അറിയിക്കുകയും ചെയ്ത എല്ലാ കൂട്ടുകാര്ക്കും നന്ദി.
എഴുത്തുകാരി: എന്റെ ബ്ലോഗില് http://manimanthranam.blogspot.com ഉണ്ടായിരുന്നു.
ഇന്നത്തെ പലനാടുകളുടേയും നേർക്കാഴച തന്നെയാണിത്. കഴിഞ്ഞവർഷം നാട്ടിൽ പോയപ്പോൾ ഏതാണ്ടിതുപോലെയൊരു അനുഭവം ഉണ്ടായിരുന്നു. എന്റെ ബാല്യകാല സുഹൃത്തുക്കളെ പലരേയും ഇന്നത്തെ കൊട്ടേഷൻ സംഘങ്ങളായി കണ്ടപ്പോൾ മനസ്സൊന്ന് വിങ്ങി. പക്ഷെ അവർ അവരുടേതായ ഒരു ലോകത്താണല്ലോ അവിടെ സൗഹ്ര്ദങ്ങൾക്കെന്തു പ്രസക്തി?
മനോഹരമായി എഴുതി
ആശംസകളോടെ
satheeshharipad.blogspot.com